گاندی می گوید:

درد من تنهایی نیست ، بلکه مرگ ملتی است که گدائی را قناعت، بی عرضگی را صبر، و با تبسمی بر لب این حماقت را حکمت خداوند می نامد.

از رنج های خواب نوشته کولریج

شمشیری که جبار را کشت، جبار دیگری به دنیا خواهد آورد. آتش اهمیت اشیا را تغییر نمی دهد، آنها را می بلعد. برای پر کردن خود از حلقه قدرت باید ناتوان را دوست داشت.
پایان پیام!