از دست های کودکان این سرزمین آغاز کنیم. کوچک و بی گناه و دوست داشتنی. اما کسی هست که به آنها فکر کند. به خودشان نه به این دست های کوچکشان. کسی در سرم فریاد می زند- تو هم دل خوشی داری ها... شاید راست می گوید... نمی دانم.
نان بیار کباب ببر. وقت زیادی از کودکی مرا نگرفت. وقتی سراغش می رفتیم که همه راه ها به بن بست ختم می شد. اول ها خنده دار بود و دوست داشتنی. هر چقدر گذشت بی مزه تر شد. حالا دیگر فقط با کودکان فامیل بازیش می کنم. شاید اوقات فراغت من و آنها هم دارد سقوط می کند، کسی چه می داند؟!
لی لی! وقتی بزرگتر شدم و توانستم مفهوم اعداد را بهمم، برایم بازی شد. گاهی سنگ محکم به پایم می خورد و پایم را زخم می کرد. اما خاطراتش خوش است. باور کنید نمی دانستم اوقات فراغتم دارند سقوط می کنند وگرنه شاید... نمی دانم!
قایم-موشک!(باشک)- من که می گویم باید مثل موشک قایم شد و تنها قایم شدن مهم نیست. خیلی از اوقات فراغتم مانند موشکی با قایم موشک سقوط کرد. کاش بازیش نمی کردم؟! دلم نمی آید. خوب شد که بازی کردم هنوز هم دلم می خواهد. اما کسی حوصله گرگ شدن و چشم گذاشتن را ندارد.
ما می گفتیم : چوب و پل! نمی دانم چرا؟(می گفتیم چوب و پل) اما خطرناک بود. خوشحالم که هنوز چشم هایم را دارم! بازی ِ پیچیده ای بود. چیز زیادی را جز خطرناک بودنش در ذهن ندارم. زیاد با این بازی اوقات فراغتم سقوط نکرد. شاید چون خیلی می ترسیدم؟!
ما می گفتیم: طاق! چند باری پدرم به خاطر این کار ِ ناشایست که منجر به سقوط اوقات فراغتم می شد مرا کتک زد. اما بیشترین اوقات فراغت مرا همین "طاق" سقوط داد. محکم می زدم روی عکس ها تا پشت به رو شوند و از آن ِ من! مادر می گفت: قمار است. گناه دارد. حالا که یادم می آید، خنده ام می گیرد.راستی دستهایم بزرگ نشد بابا، اما خیلی با آنها زدم روی این کارت ها!
عشق خرابه ها بودم. دزد و پلیس- گرگم به هوا چه فرقی می کند. مهم خرابه بود. حس غریبی داشت. توصیفش سخت است. اما تاثیرش را هنوز حس می کنم. مادر در به در دنبالم می گشت. خاکی و خلی به خانه برمی گشتم. در حیاط دمپایی و پاها را می شستم تا بتوانم دوباره روی قالی ها پا بگذارم. چه سقوطی بود! یادش به خیر.حالا مهر، خبرگزاری مهر می گوید:
برنامه ریزی درست و غنی سازی فرهنگی اوقات فراغت کودکان و نوجوانان به ویژه در فصل تابستان اهمیت ویژه ای دارد. برنامه ای که می تواند فرهنگ، تربیت و سلامتی نسل های تازه را شکل ببخشد. باز تابستان از راه می رسد و باز سخن از ضرورت غنی سازی اوقات فراغت کودکان، نوجوانان و جوانان ما را به محاصره می کشد. در این میان اما، به نظر می رسد فاصله میان حرف تا عمل همچنان زیاد است!
باشد قبول، اما گاهی سقوط اوقات فراغت از کلاس های بسیج و قرائت قرآن و مرور تاریخ معاصر و کلاس های آموزش حدیث و جایزه دادن به بهانه حفظ سوره و هزار و یک کوفت دیگر بهتر است. بهتر ِ بهتر ِ بهتر است.با تشکر از خبرگزاری مهر بابت عکس ها
http://www.mehrnews.ir/NewsPrint.aspx?NewsID=1095755
http://www.mehrnews.ir/NewsPrint.aspx?NewsID=1096012
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر